De beer is los...

De beer is los…….

Geen nieuwe site: wimriaroemenie.waarbenjij.nu maar gewoon de site van M en K. Zaterdag 20 maart gearriveerd in Boekarest. De vliegreis was mooi en we landden in een zonnig Roemenie. M en K stonden ons al op te wachten incl. taxichauffeur. De begroeting was hartelijk en we hebben even lekker geknuffeld. Zomaar 1 week 2 dochters ipv 1, hopelijk voelt Marieke zich op haar gemak met haar surrogaatouders. De taxirit van 3 uur was de moeite waard; door berglandschap en dus ook nog door de sneeuw. Wim werd halverwege getrakteerd door de chauffeur op een Roemeens biertje (en wij dan????).
M en K hebben een heel leuk huisje met maar liefst 5 slaapkamers, onze kamer was al helemaal ingericht….super gedaan meiden! “s Avonds vroeg naar bed want we waren moe maar we hebben eerst nog even via skype het thuisfront laten weten dat we veilig waren aangekomen. Zondagochtend met M en K en hun buurvrouw Marianne naar de kerk geweest;
Marianne fungeerde als tolk voor mij.
Wat viel op tijdens deze dienst:
-de gehele dienst van zo’n 3 uur werd er vooral gewezen op het feit dat het volgen van de Here Jezus radicale gevolgen heeft voor je leven. Dus niet een beetje de Here Jezus volgen en een beetje de wereld maar….of Jezus of de wereld, een middenweg is er niet.
-het gebed nam een belangrijke plaats in binnen de dienst. Er waren veel momenten van gebed waarbij iedereen gaat staan en voor zichzelf hardop gaat bidden/danken voor de gebedspunten die de voorganger noemt.
-de Nederlandse gasten werden persoonlijke welkom geheten.
-er verschillende voorgangers in de dienst spraken.
-de kinderen om de beurt gingen staan en een bijbeltekst gingen opzeggen die de predikant ze de vorige week had opgegeven..en…ze konden het …stuk voor stuk!
De predikant gaf een nieuwe tekst op voor de volgende week.
-de samenzang werd begeleid met gitaarmuziek en zang, de tekst werd via een beamer geprojecteerd. Marianne vertaalde de tekst voor mij want heus, Roemeens lezen valt niet mee. De samenzang klonk heel mooi.
-het Heilig Avondmaal werd gevierd.
-er werd een baby opgedragen waarbij indringend gesproken werd over het belang dat een kind in een harmonieus gezin kan opgroeien. Dat het kind veel liefde nodig heeft om de normen en waarden van de ouders zich eigen te maken en zo tot volkomen zelfontplooiing te komen en zo zijn talenten in dienst te stellen van het werken in het Koninkrijk van God.
De voorganger nam de baby in zijn handen en bad ervoor.
-alle moeders kregen een bloem uitgereikt (jaja, zelfs M en K) ivm vrouwendag. Deze dag benadrukt de rol van de moeder in het gezin.
-er was veel jeugd in de kerk.
-de mensen sober gekleed gingen; mannen en vrouwen op enkele plaatsen nog gescheiden zaten, er door de vrouwen een sjaal of haarband in het haar werd gedragen, vrouwen allemaal rokken droegen en nauwelijks sieraden aan hadden.
-wij ons, ondanks de taalbarrière, verbonden voelden met deze gemeente als kinderen van Zijn huisgezin.
Daarna naar huis gegaan, koffie gedronken en eten gekookt. Toen de tassen ingepakt met een deken en wat te drinken en de heuvels beklommen die vlak achter het huis liggen. Dit is vooral grasland; waar veel families gaan picknicken, vuurtje stoken (waag dat bij ons eens haha), motorcrossen e.d. Het is zo groot dat je geen last hebt van elkaar en je kunt er genieten van het mooie uitzicht over Codlea. Hier hebben we een tijd gezeten en van de zon genoten. Ondertussen zat Wim zich te verlekkeren aan de motors die langs scheurden. O wat had hij toch graag even op zo’n motor gezeten en het gaspedaal losgetrokken. ’s Avonds de tafeltennistafel opgezet en hebben we ons daarmee vermaakt.
Maandagochtend na het ontbijt wat hh klussen verricht zoals wassen, strijken, stofzuigen, met Wim boodschappen gedaan en heel wat winkeltjes bezocht en een behoorlijk stuk door de stad gewandeld. ’s Avonds gekookt en daarna wederom tafeltennis, tv kijken, mail lezen etc.
M en K zaten de gehele dag geconcentreerd achter de computer te werken en hebben (te) weinig van het mooie weer meegekregen vinden wij. Maar…..het is echt heel gezellig om bij hun te zijn; ze hebben veel humor en hun lachsalvo’s klinken regelmatig door het huis.
Dinsdag besloten Wim en ik een wandeling door de beboste heuvels te gaan maken, een tocht van 2 uur, het werd ongeveer 4,5 uur. Eerst heeft Wim de afvoer van van de kraan gemaakt, kastdeur gerepareerd, en met de wasmachine in de weer geweest, deze vertoonde namelijk kuren. Maar….er kon weer een was gedraaid worden.
Rugzak gepakt en gevuld met flesjes water en boterhammen en fluitend op weg. Pfffff, wat een klimpartij in de heuvels. We volgden de blauwe route, maar….oeps….plots geen blauwe markeringen meer te bekennen. Wel een groot stil bos, geen wandelaars, geen gemarkeerde (andere) routes, en alleen bomen, modder, heuvels met nog sneeuw hier en daar. We kwamen opeens bij een klein huisje in de heuvels (zoiets als bij Heidi), een jonge boer was op het land aan het werk, hij gebruikte een oude houten kar en een koe als trekdier. We werden welkom geheten door 2 gevaarlijk grommende en blaffende honden, die gelukkig vast bleken te zitten. Met handen en voeten werk probeerde ik de boer de weg te vragen. Hij sprak geen engels en ik geen roemeens, ja lastig he? Ik had gelukkig een boekje nederlands/roemeens bij me. Met heel veel moeite konden we een beetje begrijpen welke weg ( lees: smal, slecht, modderig nauwelijks begaanbaar pad) we moesten volgen om weer in het “dal” te komen. Het zou nog ongeveer anderhalf uur lopen zijn. Vol goede moed gingen we verder hoewel het huilen me op een gegeven moment nader stond dan het lachen. Er was echt geen route, het was zoooo stil en zoooo groot. Als je verdwaalt vindt geen mens je. Wim, optimist, verloor de moed niet en zei….kom Ria…nog een klein stukje….nog 1 bocht…nee echt, we zijn er bijna….etc. Ondertussen ons aan allerlei takken en struiken vasthoudend om maar niet in de blubber te belanden. Ik heb maar gebeden om weer op de route uit te mogen komen. En…het wonder geschiedde. Na een minuut of 10 zei Wim: yes, ik zie de blauwe route weer. Gebedsverhoring. Toen even wat gegeten/gedronken want het zweet liep letterlijk van ons gezicht af en onze benen trilden van de inspanning. Even gauw naar Karin gesmst dat we er aan kwamen. Na ongeveer 45 minuten waren we thuis waarbij ik toch nog ff onderuit en op mijn snufferd ging. Wat waren we blij weer “thuis” te zijn. Na lekker onder de douche gestapt te zijn, zijn we met de meiden wat gaan eten, waarbij we weer een flinke wandeling moesten maken. Volgens mij vallen we flink af door al het gewandel. Daarna op de koffie geweest bij Marianne, de buurvrouw. Een heel bijzondere vrouw, met een bijzonder levensverhaal en een enorme passie voor de minderbedeelden in Roemenie.
Ze vertelde ons dat onze wandeling niet geheel zonder gevaar was geweest; er leven in dat stuk bos ook beren (aaa, jakkes wat eng) die wakker worden/zijn uit de winterslaap en er lopen groepen zwerfhonden die wolfachtig gedrag kunnen vertonen ( ik wil dit helemaal niet weten!!). Besloten dat onze eerste en tevens laatste wandeling door het bos was geweest, het thuisfront kan gerust zijn. Enne….Karin bleek al de hele middag het gevoel te hebben gehad dat er iets niet goed zou gaan, maakte zich zorgen of we wel water en eten hadden meegenomen want ze weet dat Wim het liefst van gebaande wegen afwijkt en dat zou weleens tot problemen kunnen leiden. Wim en ik zijn uitgenodigd door Marianne om morgenochtend mee te gaan naar de Roma-wijk om kinderen op te halen die naar het dagverblijf gaan. Lijkt ons interessant, maar nu eerst ff slapen en kijken hoe erg de spierpijn morgen is.

Wisten jullie dat:
-de wasmachine het alleen doet na een goed gesprek en een corrigerende tik?
-Wim de aangewezen persoon hier voor is?
-hij mogelijk om genoemde reden langer in Codlea blijft?
-Wim van ons de functie “huismeester” heeft gekregen?
-hij bijna alle klussen met goed gevolg heeft afgerond?
-er huisdieren zijn die hun overleden maatjes zelf opruimen?
-Karin een huisdier heeft gevonden waar zij heel blij mee is?
-deze in haar broekzak past?
-zelfs Marieke zich er verantwoordelijk voor voelt?
-Marieke een heerlijke aanstekelijke lach heeft?
-M en K nog niet precies weten hoe hun relatie moet worden omschreven?
-wij het leuk vinden om M en K een weekje te verwennen?
-M en K heel gedisciplineerd en planmatig aan het werk zijn?
-het vast goed komt met het “afstuderen”.
-M en K nog steeds genieten als zij post krijgen?
-er hier weinig fietsers zijn?
-alles lopend, per auto of met paard en wagen geschied?
-ik het leuk vond dit verhaal te schrijven?
-dat het mogelijk een vervolg krijgt?

Groeten Ria van den Brink