Carnaval en al onze andere belevenissen:)

Hoi allemaal

Het is weer nodig tijd voor een update! Sinds maandag praten we er al over om een blog te schrijven maar het komt er steeds niet van.
We hebben een zeer enerverend en druk weekend achter de rug, die we graag met jullie willen delen. En ondertussen is het alweer woensdag.. Wat vliegt de tijd!

Pfff waar zullen we beginnen? Ik denk vrijdagavond maar. Vrijdagavond hielden we onze gebruikelijke relaxavond; warme chocomel drinken, stroopwafel eten, chips kanen, cola slurpen en meerdere afleveringen van 7th heaven kijken (dat mag in het weekend, want dan mogen we lang opblijven). We hadden het al vol spanning over de volgende dag.. Want zaterdag om half 2 zouden we naar Rafael gaan, ons in mooie middeleeuwse jurken (?) hijssen en op weg gaan om carnaval te vieren (waar? geen idee, dat wisten we niet)

Zaterdagmorgen heerlijk lang in bed blijven liggen, lekker boekje gelezen en uitgebreid geontbijtluncht. Daarna al onze moed verzameld en op weg gegaan naar Rafael. Binnen gekomen zaten er al enkele clienten (met hun ouders/verzorgers) te wachten. Nog niemand in kostuum, maar al snel veranderde dat. Wij gingen ons ook verkleden en toen we terug in de zaal kwamen leek het of er een heel ander gezelschap stond. We moesten toegeven: de kostuums waren best mooi. En het mooiste was dat de cliënten ze vol trots droegen! Sommige van hen straalden helemaal. Toen iedereen in een kostuum was gehesen en er wat foto's waren gemaakt gingen we op weg naar een gebouw, met een grote zaal. In de zaal zaten al heel wat andere mensen. Het bleek dat er drie stichtingen aanwezig waren, maar wat die stichtingen nu precies waren konden we niet achter komen. Er was een ieder geval een groep jonge kinderen en verder heel veel volwassenen. Het grootste deel van de mensen was verkleed.
Ons werd nog snel geïnstrueerd dat er een parade gelopen zou worden met de cliënten en of wij er tussen wilden lopen. Ach ja, niemand kent ons toch hier dus prima. En stiekum was het al lopend in de 'parade' (wat eigenlijk een soort polonaise was die drie keer door de zaal ging) best leuk:)
Daarna kon het echte feest pas beginnen! De muziek ging wat harder, de vloer werd vrij gemaakt en we mochten dansen! Wij als echte bonders wisten niet heel goed hoe we moesten dansen, maar dat werd al gauw geleerd:)
We werden al gauw ten dans gevraagd door de cliënten (man of vrouw dat maakte niets uit) en het dansen bestond voornamelijk uit een beetje heen en weer bewegen en af en toe een rondje draaien (peace of cake dachten wij zo). Soms gingen we in een grote kring staan en dansten we zo met zijn allen.
We hebben bij elkaar denk ik zo'n 3 uur op de dansvloer gestaan, maar het was ontzettend leuk! De taalbariére viel ineens weg, we konden lol maken met de cliënten. En wat het mooist was, de cliënten genoten er zo van, dat ze allemaal straalden. Ze dansten allemaal op hun eigen manier, de sterren van de hemel. Misschien technisch gezien geen mooi staaltje werk, maar de blik in hun ogen maakte dat je vol verwondering toe keek.
Wij waren niet de enige die op de dansvloer stonden, er waren ook nog kinderen die een volksdans opvoerden (waarom hebben wij dat nooit geleerd op school??) en ook een groep jongeren die een paar volksdansen opvoerden. Het was superleuk om te zien. En het leukst van al was dat Karin ten dans gevraagd werd, door een Roemeense jongen (een hele knappe uiteraard)! De volksdansgroep kwam namelijk terug en pikten allerlei mensen uit de zaal om mee de wals te dansen. De engelse wals wel te verstaan. Marieke bleef veilig op haar plaatsje zitten, en vermaakte zich prima. Karin op haar beurt vermaakte zich eigenlijk ook prima zo in de armen van verschillende roemeense mannen. Maar achterban weest gerust, het was een onschuldige dans en Karin is nog niet ten huwelijk gevraagd.
Om half 8 s'avonds keerden wij moe maar zeer voldaan terug in ons huisje in strata Libertati.

De volgende ochtend, gingen we samen met Marian weer op weg naar de kerk in Brasov. Het was weer een mooie dienst, met een mooie preek dit keer weer uit Titus. Het is bijzonder om te zien dat we allebei geraakt werden door de dienst. We merken dat God heel dichtbij ons is in Roemenie!
Na de dienst gingen we snel op weg naar het huis van Marian, zij vierde namelijk haar verjaardag en wij plus aldina (onze tolk in de kerk) gingen haar helpen met het klaarmaken van het eten. Het was erg leuk om zo ook wat meer te praten met Aldina, ze kan supergoed engels. Maar dat is niet verwonderlijk, ze heeft namelijk vijf jaar lang in de USA gewoond. Nu woont ze weer in Roemenie en is ze begonnen aan de studie geneeskunde. Het was erg leerzaam om met haar te praten, over van alles en nog wat. Toen we alles klaar hadden, kwam de visite één voor één binnendruppelen, sommigen hadden zelgemaakte soort kleine taartjes mee die op tafel werden gezet. Het leuke in Roemenie is dat de schaal met koekjes niet terug in de kast verdwijnt, maar op tafel blijft staan en je net zo veel mag eten tot je bomvol zit:) En met die kleine taartjes (we zijn de officiele naam kwijt) is dat natuurlijk geen probleem!
Marian had een hele maaltijd voorbereid dus we hebben gezellig met zijn allen gegeten. We moesten helaas wat eerder weg, want we kregen zondagavond visite.
En die visite kwam gewoon uit Nederland (jawel:D). Edwin kwam met Jossin, Joyce en Cornelis. De laatste drie zijn voor een weekje in Roemenie, op bezoek bij Edwin en om te skiën. Maar zondagavond kwamen ze bij ons. We hebben ze overheerlijke pizza voorgezet en zij hadden gezorgd voor het ijs (waar ze natuurlijk dikke pluspunten mee scoorden). Het was een heerlijk relaxte avond, met leuke en goede gesprekken. Kortom het was heel gezellig en ze verlieten dan ook rond 12 uur s'avonds het huis.
Wij gingen daarna ook maar snel naar bed, want de volgende dag bleven we weliswaar thuis, maar moesten we wel werken.

Maandag hebben we een echte start gemaakt met ons project, we hebben de hoofdvraag plus deelvragen gemaakt en de planning aangepast. Helaas ging onze video camara kapot, dus moesten we onze planning weer een beetje omgooien. Ach ja je bent niet voor niets in het buitenland, een beetje flexibiliteit word dan toch wel vereist:)
Gisteren en vandaag druk bezig geweest op de instelling met voornamelijk observeren en het uitwerken van observaties. Morgen nog een dagje bij de stichting en vrijdag gaan we weer thuis werken.

Nog een aanvulling; vandaag hebben we op de instelling Mamaliga (of zoiets) gegeten! Een soort rijst/maispap met kaas en yoghurt. Marieke vond het goed binnen te houden, maar Karin heeft de laatste happen zeer discreet weggegooid. Het is een echt oost europees gerecht (denken wij), en er is hier een spreekwoord over. Als je mammaliga kunt maken, dan pas mag je trouwen. Dus wij weten wat ons te doen staat;)

Het is hier alweer 11 uur s'avonds, tijd om naar bed te gaan dus! Maar eerst nog even een mandarijntje eten voor onze dagelijkse vitaminen.

La revedere!